CUT #อดนรล Baby , I love you : 03

Baby , I love you : 03

'เราร้อน..'

ปาร์คชานยอลกำลังประหม่าจนต้องลูบหน้าเพื่อตั้งสติระหว่างที่สายตาก็จับจ้องเรือนร่างบอบบางที่เริ่มกำลังขยับเข้ามาบดเบียดเขาทุกวินาที แบคฮยอนในโหมดไร้เดียงสาและโหมดเก้ ๆ กัง ๆ ที่พยายามจะใจกล้าเพื่อเอาใจที่ทำให้อยากแกล้งนั่นเขาชานยอลรับมือได้สบาย

‘คนท้องจะมีอารมณ์ทางเพศที่สูงขึ้นกว่าปกติ’

ยอมรับว่าตอนได้ยินหมอพูดประโยคนี้คนที่เอาแต่คิดไม่ดีกับร่างกายเมียแอบยิ้มกริ่ม แต่ไม่คิดว่าแบคฮยอนจะทำให้เขาเป๋จนไปต่อไม่เป็นเพราะความยั่วตาใสแบบนี้

ฝ่ามือเรียวสวยทั้งสองข้างตะปบที่แก้มคนรักล็อคให้อีกคนเงยหน้าขึ้นก่อนตัวเองจะเป็นฝ่ายเริ่มจูบก่อน เคยแต่ทำให้เจ้าตัวเสียอาการแต่ตอนนี้เป็นชานยอลเองที่เลิกลักจนทำอะไรไม่ถูก เขาควรจะทำอย่างไรแบคฮยอนเวอร์ชั่นนี้

เรียวลิ้นเล็กกำลังซุกซนไต่ไปทั้งริมฝีปากหยักอย่างยั่วยวนจงใจเม้มริมฝีปากงับไปที่แก้มพี่ชานยอลก่อนจะหยุดที่ปลายคาง

“พี่ชานยอล...”

คนตัวเล็กพูดเสียงแผ่วแต่มันกลับดังไปทั้งโสตประสาทชายหนุ่มที่พยายามเรียกสติ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดยืดตัวขึ้นจากการคุกเข่าก่อนจะช้อนร่างบางให้ขยับขึ้นไปนอนตรงกลางเตียง

เบามือหน่อย

ชายหนุ่มเตือนสติตัวเองระหว่างพรูลมหายใจออกช้า ๆ จ้องมองเรือนร่างผอมบาง แบคฮยอนคงจะร้อนอย่างที่ว่าจริง ๆ เพราะหยาดเหงื่อสีใสผุดซึมทั่วใบหน้าจนไรผมเปียกชื้น

ใบหน้าหวานแดงก่ำไม่รู้เพราะความรู้สึกที่กำลังแสดงออกหรือเพราะเขินอายคนตรงหน้ากันแน่ และแล้วชั้นในปราการสุดท้ายก็ถูกรูดลงจากเรียวขาแบคฮยอนหายใจหอบจนแผ่นอกกระเพื่อมเบา ๆ เรียวขาทั้งสองข้างพยายามจะเบียดเข้าหากันจนบีบรัดเอวสอบ

หากเป็นในเวลาปกติชานยอลคงหาเรื่องแกล้งอีกคนให้เขินอายเล่นเสียก่อน ดวงตาฉ่ำเยิ้มยังคงจ้องมามาที่เขาลิ้นเล็กแล่บเลียริมฝีปากแดงจัดของตัวเองจนคนมองหัวใจกระตุก

และตอนนี้แบคฮยอนต่างหากที่กำลังแกล้งเขา

เพราะเอาแต่มองอยู่นั่นคนตัวเล็กถึงได้ค่อย ๆ ยันตัวขึ้นมาวางฝ่ามือกับแผ่นอกเปลือยเปล่ากรีดปลาบนิ้วชี้ลงมาตามร่องกล้ามเนื้อก่อนจะหยุดที่ขอบกางเกง

สอดนิ้วชี้และนิ้วนางเข้าไปในกางเกงหยอกล้อคุณพ่อที่กำลังข่มไฟในกายไม่ให้ประทุ

ชานยอลยิ้มมุมปากวางมือหนาลงกับหน้าท้องที่กำลังนูนเอียงใบหน้าซุกลงกับซอกคอขาวผ่องสูดกลิ่นกายหอม ๆ ที่ทำเขาเกือบห้ามใจไม่ไหวทุกที

ฟันคมงับใบหูเล็กจนเจ้าตัวหดคอห่อตัวครางอื้ออึงเสียงลมหายใจกำลังทำเขาขนลุกซู่ แบคฮยอนหันใบหน้าเข้าหาก่อนริมฝีปากทั้งคู่จะประกบเข้าหากันอัตโนมัติ

รอบเอวคอดถูกท่อนแขนโอบประคองให้นอนลงช้า ๆ โดยที่ยังไม่ได้ผละใบหน้าออกจากกัน เรียวลิ้นที่รู้จักกันดียังคงทำหน้าที่เสียงเฉอะแฉะของการปะทะริมฝีปากดังคลอเหมือนทั้งคู่จะไม่ยอมผละออกจากกัน

คนตัวเล็กหอบแฮ่กในตอนที่พี่ชานยอลยอมปล่อยให้ได้หายใจ ที่ไหนกัน... ใบหน้าคมซุกลงกับแผ่นอกใช้ริมฝีปากและเรียวลิ้นเล่นงานยอดอกสีสดที่ชูชันล่อตา แกล้งงับเบา ๆ ให้คุณแม่ที่ความรู้สึกไวสะดุ้งเล่น

“อื้อ..”

ลิ้นชื้นแตะลงกับแอ่งสะดือน่ามันเขี้ยว จุ๊บซ้ำ ๆ ลงบนหน้าท้องเนียน คนตัวโตอมยิ้มแล้วพูดกับ 'ลูก' ที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว

“แม่เราซนนัก.. พ่อไม่ออมแรงให้หรอกนะ”

ชานยอลยืดตัวไปหยิบหมอนมารองสะโพกกลมเรียวขาถูกจับแยกออกจากกัน ช่องทางรักสีสดกระตุกเหมือนยั่วยวนคนที่มองอยู่ ชานยอลสอดเรียวนิ้วเข้าไปเบิกทางทันที

ถึงจะพูดเชิงหยอกล้อไปงั้นแต่สุดท้ายคนที่ห่วงเมียยิ่งกว่าสิ่งใดก็ยังคงอ่อนโยนเสมอ ข้อมือหนาขยับเข้าออกเพื่อเบิกทางพยายามกระทบกับจุดกระสันให้มากที่สุด

“อ่ะ อ๊า!”

เพื่อเสียงนี้แหละ

คุณพ่อตัวโตยิ้มมุมปากอย่างพอใจเพราะคนใต้ร่างกำลังบิดสะโพกเร่า ใบหน้าคมซุกลงกับระหว่างขาจูบเม้มไปตามซอกขาให้หายมันเขี้ยว คนตังเล็กสะดุ้งสุดตัวเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกครอบครองด้วยโพรงปากอุ่นในขณะเดียวกันเรียวนิ้วก็ยังขยับเข้าออกอยู่

“อ๊ะ! เดี๋ยว—"

คนตัวเล็กครางเสียงสั่นแต่พี่ชานยอลไม่ได้ฟังสักนิดอีกคนผงกหัวขึ้นลงเรียวลิ้นอถ่นชื้นเจนจัดจนเขาต้องสอดเข้าไปในกลุ่มผมหนาเพื่อชะลออีกคน

เด็กน้อยที่ยั่วจนได้เรื่องกลายเป็นคนที่โดนเล่นงานเสียอย่างนั้น แบคฮยอนเชิดหน้าครางเสียงอึกอักหนีบเรียวขาเข้าหายกายหนาเสียวซ่าน

“อ๊า!”

คุณแม่ตัวเล็กครางเสียงหลงแอ่นอกจนตัวโยนในหัวขาวโพลน ริมฝีปากแห้งผากอ้าหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด มือที่จับอยู่กับกลุ่มผมอีกคนค่อย ๆ ปล่อยออกอย่างหมดแรง

แต่เปล่าชานยอลยังไม่ยอมผละออก อีกคนแค่ผงกหัวขึ้นมามองผลงานแลบลิ้นเลียริมฝีปากปลายนิ้วโป้งปัดผ่านมุมปากเหมือนแค่ทำความสะอาด ก่อนจะได้ยินเสียงครางหวาน

มือหนาผละออกมาจับเรียวขาทั้งสองข้างกางออกใบหน้าคมซุกลงบริเวณเดิม ลิ้นชื้นทำกานทักทายช่องทางสีสวยทันทีขยับปัดผ่านไปมาก่อนจะพยายามแทรกเข้าไป

“พอ-- แล้ว.. อ๊ะ”

ใบหน้าหวานสะบัดไปมาจนน้ำตาร่วงเผาะพวงแก้มและปลายจมูกรั่นแดงก่ำน่าเอ็นดู ร่างกายบอบบางกระตุกหนีบเรียวขาดันอีกคนจนแทบหมดแรงกว่าพี่ชานยอลจะยอมผละใบหน้าออกมา

มือหนาเสยผมขึ้นไปลวก ๆ ขณะที่ดึงหัวกางเกงลงจนท่อนกายแข็งตึงดีดผึงออกมา เจ้าตัวกัดฟันข่มอารมณ์จนสันกรามขึ้นเป็นสันคำรามเสียงต่ำออกมา

จับร่างบางพลิกคว่ำลงกับผืนเตียงก่อนจะยกสะโพกแน่นขึ้นลอยเด่น แบคฮยอนซบหน้าลงกับผืนเตียงจิกปลายนิ้วกับผ้าปูที่นอนจนยับย่น

ท่อนกายแข็งขืนถูไถที่ปากทางไปมาแต่ไม่ยอมสอดแทรกเข้ามาสักทีสะโพกกลมขยับบดเบียดเข้าหาเรียกรอยยิ้มจากคนขี้แกล้งได้เป็นอย่างดี

“อ่า...”

“อื้อออ..”

ทั้งคู่ส่งเสียงออกมาพร้อมกันในจังหวะที่ส่วนหัวสอดเข้าไปได้ ความอุ่นร้อนภายในทำคนตัวโตอยากกระแทกเข้าไปให้สุดแรง แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากขยับอย่างเนิบนาบให้คนใต้ร่างคุ้นชินและเกินการบาดเจ็บต่อครรภ์น้อยที่สุด

มือหนาข้างซ้ายล็อคเอวคอดไว้ส่วนอีกข้างสอดไปเล่นกับยอดอกที่ชูชันตามแรงอารมณ์ แผ่นอกแกร่งแนบกับแผ่นหลังบอบบางซุกปลายจมูกหอมท้ายทอยและใบหูคนรักซ้ำ ๆ

หลังจากพาท่อนเนื้อเข้าไปได้ทั้งหมดสะโพกก็เริ่มขยับอย่างเนิบนาบคอยดูปฏิกิริยาของคนตัวเล็กไม่ว่าจะทั้งการแสดงออกอย่างรู้สึกดีหรือถ้าแย่ก็อาจจะเจ็บ

ชานยอลไม่ได้ทะลึ่งแต่การที่กำลังจะเป็นพ่อคนแต่ตัวเองยังคงเห่อเมียก็ต้องหาข้อมูลมาบ้างว่าการร่วมรักในท่วงทาแบบไหนถึงจะไม่เป็นอันตรายต่อลูกของเขาหรือต่อตัวแบคฮยอนเอง

เสียงหวานครางเครือเบา ๆ ในจังหวะเนิบนาบนั่นแสดงว่าเขาทำถูก ท่อนเนื้อแข็งขืนที่ต้องการการปลดปล่อยปวดจนเส้นเลือดบนขมับกระตุก คนตัวโตหลับตาซี๊ดปากก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มความเร็วในการขยับ

คุณแม่ตัวเล็กซุกหน้าเข้าหาหมอนใบนุ่มหยดน้ำสีใสไหลออกมาไม่ขาดสายส่งเสียงครางอื้ออึงอ้าริมฝีปากปากงับหมอนเพราะอารมณ์ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้จนหมอนเปียกปอน

“อึก อื้อ..”

สะโพกแกร่งยงคงทำหน้าที่เป็นอย่างดีค่อย ๆ ผ่อนแรงกระแทกลงเป็นระยะในช่วงที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองใส่เรี่ยวแรงมากเกินไปแต่เหมือนความอ่อนโยนนั่นจะไม่ถูกใจคนตัวเล็กเอาซะเลย

แบคฮยอนผงกหัวขึ้นหันมามองคนรักที่ซ้อนอยู่ด้านหลังด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม

“เราอยากเห็นหน้าพี่ชานยอล...”

ได้ยินแค่นั้นคนที่มองอยู่ก่อนก็ค่อย ๆ หยุดขยับไป ร่างบางหลับตากัดปากตอนที่ท่อนกายแข็งขืนถูกถอนออกไปก่อนตัวเองจะถูกยกบั้นเอวขึ้นแล้วเปลี่ยนเป็นคนมานั่งคร่อมตักคนรักแทน

ชานยอลวาดแขนกอดรอบเอวคอดแล้วดึงเข้าหาตัวร่างกันแนบชิดกันไปทุกส่วน จรดปลายจมูกกับส่วนเดียวกันก่อนจะเผยรอยยิ้มอย่างเอ็นดูคุณแม่ขี้ยั่วที่ยังไม่ลืมทิ้งลายความขี้อ้อน

“ชัดรึยังครับ”

แบคฮยอนอมยิ้มก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก วางมือลงบนไหล่กว้างยันเข่าขึ้นจนสะโพกลอย อายตัวเองจนแทบบ้าแต่สิ่งที่ทำคือเลื่อนมือมาจับท่อนกายแข็งขืนจ่อกับช่องทางที่กำลังตอดรัดค่อย ๆ ดันตัวลงจนได้ยินพี่ชานยอลส่งเสียงพร่าคำรามออกมา

“อ๊ะ!”

พอได้เป็นคนขยับเองแบคฮยอนก็ย่อมรู้จุดกระสันตัวเองดีที่สุด เสียงหยาบโลนของงสะโพกแน่นที่กระทบกับหน้าขาเคล้าไปกับเสียงครางและเสียงหอบหายใจเป็นระยะ

ชานยอลปล่อยให้อีกคนเป็นฝ่ายควบคุมแต่ยังคงช่วยประคองเอวคอดไว้ ฝ่ามือซุกซนอีกข้างไล้ไปตามผิวขาวเนียนอย่างหลงใหล เอียงใบหน้ารับจูบจากคนขี้อ้อนไม่รู้จบ

“ฮะ.. อ๊ะ อ๊า!”

แบคฮยอนครางฮือจิกปลายนิ้วลงกับบ่ากว้างแผ่นอกแอ่นโค้งปิดเปลือกตาอ้าปากค้างหอบก่อนจะเห็นพลุหลากสีในภาพขาวโพลน ชานยอลขยับสะโพกขึ้นสวนไม่กี่ครั้งแล้วคำรามเสียงต่ำออกมาน้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยทุกอยาดหยดในช่องทางอุ่นร้อนที่ขมิบตอดรัด

เสียงหอบหายใจของทั้งคู่กันระงมไปทั่วห้องนอนกว้าง ไม่นานจูบแห่งความรักก็เริ่มขึ้นอีกครั้งร่างบางถูกประคองจนนอนราบไปกับผืนเตียงผลัดกันจูบซับหอมฟอดใหญ่อย่างเอาอกเอาใจ

“เจ็บไหมครับ”

ลูบมือหนากับหน้าท้องนูนเล็ก ๆ อย่างเบามือ แบคฮยอนตอบด้วยการส่ายหน้าไปมาพร้อมรอยยิ้มสอดแขนกอดรอบคอคนรักดังอีกคนลงมาก่อนจะจุ๊บหน้าผากจนเกิดเสียง คุณแม่ตัวเล็กหัวเราะอย่างชอบใจในตอนที่เห็นพี่ชานยอลทำหน้าเหวอ

แบคฮยอนไม่ยอมปล่อยแขนจากลำคออีกคนและยิ่งล็อคแน่นขึ้นไปอีกเมื่อคนรักทำท่าเหมือนจะขยับร่างกายที่ยังเชื่อมกันอยู่ออกไป

“พี่ชานยอลจะไปไหนอะ”

“เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาทำความสะอาดให้ หรือเราจะไปอาบน้ำ? อาบไหวไหม?” ใช้หลายนิ้วเกลี่ยผมชื้นเหงื่อออกจากกรอบหน้าอีกคนอย่างเบามือ ก้มลงหอมแก้มแดงก่ำฟอดใหญ่ในหัวที่กำลังคิดว่าตัวเองทำแบคฮยอนเหนื่อยไปหรือเปล่าชะงักกลางคัน

เรียวขาทั้งสองข้างหนีบสะโพกสอบก่อนจะดันร่างกายใหญ่โตจนเสียงหลักล้มไปนอนแผ่อยู่ข้างตัวแล้วตัวเองก็พลิกมาขึ้นคร่อมโน้มตัวจรดหน้าผากกับชานยอล ตัวแสบหัวเราะคิกคักทั้ง ๆ ที่ยังกัดริมฝีปากกลั้นความเสียดเสียวที่ขยับเข้าไปกระทบภายใน

“คึ เราไม่ให้ไปหรอก”

ความสงสัยถูกคลี่คลายด้วยจูบหวาน ๆ จากคุณแม่ตัวเล็ก ฝ่ามือนุ่มนิ่มล็อคใบหน้าคมไว้ก่อนจะเลื่อนลงไปลูบไล้ร่างกายของเขาอย่างเอาแต่ใจ...

100%

TALK

แบ๊กหะย๊อนนนนน //เหลาแส้

อ่านจบแน้วอย่าลืมกลับไปเม้นหรือสกรีมใน #อดนรล

เพื่อเปงกำลังไตให้นุโด้ยนะต๊ะ

.

.

[SF] - turn off the lights. : 01

turn off the lights.

บยอน แบคฮยอนชายหนุ่มรูปร่างผอมบางเจ้าของฉายาคุณชายเรื่องเยอะของกลุ่มกำลังแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ เรียวขาที่ถูกสวมด้วยกางเกงเข้ารูปสีดำไขว้ห้างกระดิกปลายเท้าไปมาเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาไม่พอใจ

ไม่พอใจมาก ๆ!

ทำไมเพื่อนเขาต้องชวนไอ้คนขี้เต๊ะนี่มานั่งด้วย!!

ชวนไม่ถามเจ้าของวันเกิดสักคำ!!!

“ชนนนนนน”

เสียงเฮลั่นก่อนทุกจากตาจะจับจ้องมาที่เขาเพื่อให้เจ้าของวันเกิดเป็นคนเปิด แบคฮยอนยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวก่อนทุกคนจะยกขึ้นกระดกตาม ยกเว้นผู้ชายตัวโตคนนั้นที่กำลังมองเขาไม่วางตา

“นี่มึงเมายังวะ ตัวแดงน่ากลัวฉิบ”

“ไม่”

แบคฮยอนกระดกไปอีกแก้วทั้ง ๆ ที่ไม่ได้คิดอยากจะเมา เหมือนเขาแค่ต้องการหาทางหลบสายตาผู้ชายคนนั้นมากกว่า

ก็เข้าใจว่าเมื่อก่อนก๊วนเพื่อนเขาและผู้ชายคนนี้ก็คุยกันถูกคอและสนิทกันในระดับหนึ่ง แต่ไม่คิดว่ามันจะมีมารยาทกันขนาดชวนแฟนเก่าเพื่อนที่บังเอิญเจอกันในร้านเหล้าให้มานั่งด้วย

“มึงเป็นไรเนี่ย” จงอินเอาศอกจิ้มเอวเพื่อนตัวเล็กที่เอาแต่ทำท่าทางฟึดฟัดจิ๊ปากไม่หยุด

“เปล่า”

“เปล่าก็แย่ละ หน้าหงิกเป็นตูด”

“ไม่ต้องมายุ่งเลย เพราะพวกมึงนั่นแหละ!”

คิมจงอินชี้หน้าตัวเองก่อนคนหัวเสียจะยกแก้วเพื่อนขึ้นกระดกแล้วลุกขึ้นเดินเร็ว ๆ ไปทางห้องน้ำ ร่างเล็กเลือกเข้าห้องในสุดก่อนจะยีหัวตัวเองไปมาระหว่างนึกถึงใบหน้ากวนตีนที่เอาแต่เหลือบตามองแล้วยิ้มมุมปากให้เขา

ปาร์ค ชานยอลแฟนคนแรกตั้งแต่สมัยมัธยมที่เลิกกันด้วยเหตุผลงี่เง่า แต่เอาความจริงมันก็เกิดจากเขาเองนั่นแหละก็ไอ้บ้านี่เอาแต่เล่นบาสชวนไปไหนก็ไม่ว่างเพราะเล่นบาสไม่ก็เข้าชมรม

ด้วยความที่ยังเด็กเลยเผลอประชดประชันด้วยการบอกว่า ‘ถ้าจะไม่มีเวลาให้แบบนี้ก็เลิกกันไปเลยไป’

แล้วใครจะไปรู้ว่ามันจะไม่ง้อ!

หลังจากนั้นไอ้บ้านั่นก็หายสาบสูญไปจากวงโคจร คงจะไปกกอยู่กับบาสเหมือนที่เคยเป็นนั่นแหละ ส่วนแบคฮยอนไม่ได้หลบหน้าแต่เขาแค่หลีกเลี่ยงการไปสถานที่ที่อีกคนจะอยู่แค่นั้นเอง

หลังจากจบมัธยมการเจอกันล่าสุดคงเป็นแค่วันจบการศึกษาที่แค่ได้มองหน้ากันเพียงไม่กี่วินาทีก่อนจะแยกกันขึ้นรับใบประกาศและหายจากกันไปจนถึงตอนนี้..

เขาพอจะรู้ข่าวคราวมาบ้างว่าอีกคนกำลังจะกลายเป็นครูพละเต็มตัวหลังจากจบปีการศึกษานี้ แต่ก็ไม่แปลกใจนักเพราะตลอดเวลาที่เคยรู้จักกันชานยอลก็บ้าและเก่งทุกอย่างที่เป็นกีฬาอยู่แล้ว

ก๊อก ก๊อก

สงบสติอารมณ์ตัวเองในห้องน้ำพักใหญ่ เสียงเคาะประตูห้องน้ำเบา ๆ เรียกความสนใจจากคนฟุ้งซ่านให้เงยหน้ามามอง ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะเมาแต่หลังจากที่บ้าบิ่นยกซดไปหลายแก้วก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าไม่มึน

แบคฮยอนเปิดประตูพรวดเพราะคิดว่าจะเป็นไอ้จงอินหรือไม่ก็เพื่อนสักคนในกลุ่มที่เดินมาตามเขา

แต่ผิดคาด

พลั่ก

ร่างสูงใหญ่ดันประตูก่อนจะเบียดเข้ามาในห้องน้ำแคบ ๆ แล้วล็อคกลอนลงทันที คนตัวเล็กเบิกตากว้างเพราะไอ้คนที่ทำเขาฟุ้งซ่านกำลังยืนประจันหน้ากันอยู่

บรรยากาศอึดอัดที่กระจายตัวโดยรอบ รอบตัวแบคฮยอนน่ะ เพราะคนที่เสนอหน้าเข้ามาไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิดแถมยังยิ้มแล้วเลิกคิ้วมองเขาอีก

“เข้ามาทำไม”

“หนีหน้าเหรอ”

“ทำไมต้องหนีด้วย”

“เหรอ ถ้าไม่หนีก็เงยหน้ามามองกันหน่อยดิ” ปลายนิ้วเชยคางอีกคนขึ้นก่อนจะถูกปัดออกไป พร้อมใบหน้าหวานที่เขาชอบนักหนาที่ง้ำงออย่างไม่พอใจ

“ไม่ต้องยุ่งได้ป่ะ”

“ไม่ได้” ปาร์ค ชานยอลดันร่างอีกคนชิดฝาผนัง มือแกร่งถือวิสาสะจับเอวคอดแต่อีกคนก็ไม่ได้ยังพยายามจะแกะมือปลาหมึกนี่ออกให้ได้แม้แรงที่มีจะไม่ถึงครึ่งของอีกคน “เข้ามาหาขนาดนี้ก็ต้องอยากยุ่งแล้ว”

“ปาร์ค ชานยอล”

“โอ้ะ ยังจำกันได้นี่นา” ใบหน้าคมโน้มหน้าลงไปจนริมฝีปากชิดใบหู “เสียงตอนเรียกชื่อน่าฟังชะมัด”

“นี่!”

คนโดนแกล้งเม้มริมฝีปากแน่นยกมือขึ้นเหมือนจะฟาดอีกคนเต็มแรงให้หายหงุดหงิดแต่สุดท้ายก็ยั้งมือก่อนจะแสดงท่าทางฟึดฟัด

“กลัวเจ็บเหรอ?”

“หลงตัวเอง!”

“หลงตัวเองที่ไหน หลงคุณต่างหาก”

“…” สรรพนามเดิม ๆ ที่อีกคนเคยเรียกจนเขาเขินม้วนในตอนนั้นถูกนำกลับมาใช้ คนที่เอาแต่ต่อต้านเงียบลงแต่นัยน์ตายังเผยความไม่พอใจ

เล่นไม้นี้ก็ไม่ยอมแพ้ให้หรอกนะชานยอล

“เขิน?”

“เพ้อเจ้อ”

“ใจร้ายจัง ไม่คิดถึงกันหน่อยเหรอ”

“ไม่”

“สุขสันต์วันเกิดนะ”

“ขอบใจ แต่ไม่ต้อง”

“เจ็บหัวใจชะมัด”

“ตลกนักหรือไง ทำไมต้องมาวุ่นวายด้วย”

“เปล่า แค่คิดถึงคุณ”

“ตอแหล”

ผ่านมาตั้งกี่ปี

พึ่งจะมาคิดถึงกันหรือยังไง

คนโกหก

“พูดจริง ๆ”

“ถอย จะออกไปแล้ว”

“ไม่ให้ไป”

“นี่--”

เสียงใสขาดห้วงดวงตาเบิกกว้างแทบถลนอกมาเมื่อมือหนาทั้งสองข้างทาบเข้าที่แก้มเขาก่อนจะโน้มใบหน้าลงทาบริมฝีปากที่ส่วนเดียวกัน

จงใจบีบปลายคางเพื่อทำให้เขายอมเผยอริมฝีปากให้ตัวเองสอดลิ้นเข้ามาจนได้ คนที่ช่ำชองตวัดไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กที่ยังคงอึกอักอยู่ คนตัวเล็กส่งเสียงอื้ออึงยกมือขึ้นจับไหล่อีกคนเพื่อพยุงร่างกาย

แอลกอฮอร์ในร่างกายทั้งคู่พลุ่งพล่านจนเกินจะยั้งตัวเอง แม้ในใจจะเอาแต่ต่อต้านคนตรงหน้าแต่ร่างกายที่รู้จักกันดีกลับตอบสนองอีกคนทุกอย่าง

ร่างสูงใหญ่ขยับแนบชิดบนเบียดจนแบคฮยอนแทบจะกลืนไปกับผนังอยู่แล้ว ริมฝีปากคู่เดิมอุ่นเหือนเดิมและกำลังทำให้เขา รู้สึก.. เหมือนเดิม...

พลั่ก!

แบคฮยอนผลักอีกคนออกสุดแรงหลังจากได้สติคนตัวเล็กหอบเบา ๆ หลังโดนอีกคนพรากลมหายใจ คนตั้งใจจะกวนใช้ปลายนิ้วโป้งปาดน้ำสีใสที่มุมปากก่อนจะเอามาแตะที่ลิ้นตัวเอง

“ปากหวานชะมัด”

“...”

“เงียบนี่แปลว่าเขินใช่ไหม”

“ออกไป”

“ไล่จังเลย กลัวตกหลุมรักอีกหรือไง”

“ฝันไปเถอะ”

“หรือไม่จริง?”

“ก็ไม่จริงไง”

“หนีความรู้สึกตัวเองชัด ๆ”

“ก็บอกว่าเปล่า!”

“เปล่าอะไร จูบแค่นี้ก็หน้าแดงแจ๋แล้ว” พูดจบก็หัวเราะในลำคอเหมือนเยาะเย้ยกัน คนโดนยั่วโทสะสอดแขนโอบรอบลำคอแกร่งเขย่งตัวขึ้นทาบริมฝีปากแนบแน่นแล้วกระชากออก

“ไม่รู้สึก พอใจยัง”

“เด็กชะมัด” คนมือไวจงใจสอดมือเข้ามาใต้สาบเสื้อตัวโคร่งสัมผัสกับผิวเนื้อเนียนนุ่มที่กำลังทำให้เขาอดใจไม่ไหว

“…”

“พิสูจน์สิ.. มากกว่านี้...”

“…”

“พิสูจน์ว่าต่อให้มากกว่านี้ก็ไม่รู้สึก”

               

*

               

แบคฮยอนเงยหน้ามองร่างสูงที่ยืนเลิกคิ้วพร้อมเท้าแขนคร่อมร่างเขาไว้กับผนังห้องคอนโดหรู คนตัวเล็กกำลังทุบหัวตัวเองในความคิดไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน หลังจากที่เกิดบ้าดีเดือดพลั้งปากรับคำท้าอีกคน

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วอีกคนยิ้มมุมปากก่อนจะคว้าแขนเขาออกมาจากทางหลังร้านพร้อมให้ปิดเครื่องหนีเพื่อนทั้ง ๆ ที่เป็นวันเกิดตัวเอง รู้ตัวอีกทีก็มายืนหอบแฮ่กเพราะอีกคนพึ่งจะยอมผละริมฝีปากออกไปหลังตะโบมจูบอยู่นานกว่า 5 นาที

ปาร์ค ชานยอลจับเขายืนพิงประตูในตอนที่ตัวเองยืนคร่อมแล้วไขประตูไปด้วย พอประตูเปิดออกแบคฮยอนก็โดนแผงอกแกร่งดันเข้ามาด้านในพร้อมริมฝีปากที่จู่โจมแบบไม่ให้ได้ตั้งตัว

“กลัวเหรอ”

“ใครกลัว”

“ก็เห็นตัวสั่น” ส่งเสียงหัวเราะในคำคอ

มือเย็น ๆ กำลังทำเขาขนลุกเพราะเอาแต่ลูบไล้บีบคลึงไปทั่วผิวเนียน แบคฮยอนที่พยายามจะแสดงออกตรงกันข้ามกับความรู้สึกยื่นมือสั่น ๆ ไปปลดแจ็คเก็ตตัวโตออกจากร่างกายอีกคน

ชานยอลเพียงแค่ยืนมองใบหน้าจิ้มลิ้มกำลังเม้มปากเหมือนคนประหม่า แต่ปากกลับดีเหลือเกิน...

ตวัดวงแขนแข็งแกร่งรอบเอวบางยกอีกคนจนตัวลอยกระทั่งทั้งคู่มาล้มแหมะลงบนโซฟาตัวยาว ชานยอลดึงสะโพกกลมเข้ามาหาแล้วลงมือปลดกางเกงหนังสีดำเข้ารูปจนเรียวขาขาวโผล่พ้นออกมา

“อื้อ..”

โน้มใบหน้าลงไปปล้ำจูบริมฝีปากเยลลี่ให้หายมันเขี้ยว ไล้มือสัมผัสร่างกายเนียนนุ่มลื่นมือ แน่นอนว่าไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างเราแต่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีและเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นอีกคนในเวอร์ชั่นใจกล้าแบบนี้

ชานยอลเคยชอบเวอร์ชั่นคนขี้อายที่เอาแต่ก้มหน้างุดในตอนที่มีครั้งแรกระหว่างกัน แต่ตอนนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเวอร์ชั่นนี้ก็ดึงดูดเขาจนแทบจะยั้งตัวเองให้ใจเย็นไม่ไหว

มือหนาปลดกระดุมเสื้อออกทั้งหมดก่อนรั้งลงจากไหล่บอบบางไปกองที่ข้อพับอีกคน เสื้อสีแดงตัวโคร่งหมิ่นเหม่ตัดกับผิวขาวเนียนแบบนี้น่ะ น่าแกล้งจะตาย..

“อ๊ะ..”

ยกมือมาจับไหล่แกร่งเมื่ออยู่ ๆ อีกคนก็เคลื่อนตัวซุกหน้าลงกับหว่างขาเขา ริมฝีปากอุ่นพรมจูบดูดดึงไปทั่วเรียวขาด้านในจนมันสั่นระริก รั้งอันเดอร์แวร์สีดำตัดกับผิวออกไปด้านข้างก่อนลิ้นชื้นแฉะจะแตะลงที่ปากทางสีสวย

“อ๊า!”

เรียวนิ้วสอดเข้าไปในกลุ่มผมที่ถูกเซ็ทมาเป็นอย่างดีคอยดึงรั้งในตอนที่อีกคนแกล้งสอดลิ้นเข้ามาเย้าแหย่ปากทางสีสวย ไล้ริมฝีปากขึ้นมาบนหน้าท้องแบนราบและยอดอกสีสวยล่อตาขณะที่แทรกเรียวนิ้วยาวเข้าไปแทนช่องทางคับแน่นกระตุกตอดรัดจนแทบขยับนิ้วไม่ได้

คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นครางเสียงหวาน เอียงหน้าหลบสายตาที่เหมือนกับว่าจะแผดเผาร่างกายของเขาให้ละลายไปเสียตอนนี้ เรื่องราวระหว่างแค่แฟนเก่าสมัยมัธยมที่บังเอิญกลับมาเจอกันกำลังบานปลายไปใหญ่

กลิ่นถ่านไฟเก่ามันหอมหวาน

ผมสีเข้มที่ถูกเซ็ทมาอย่างดีกับร่างกายกำยำจากการออกกำลังกายทำแบคฮยอนเผลอใจเต้นไม่เป็นส่ำ ให้ตาย อีกคนโตขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

สายตาอ่อนโยนที่เคยเห็นตอนนี้มีแค่ความร้อนแรงจนน่าขนลุก ขืนโดนมองอยู่แบบนี้แบคฮยอนต้องตายเพราะสายตาแบบนี้แน่ ๆ

อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วถูกรั้งออกไปแล้ว ชานยอลยันเข่าขึ้นปลดหัวเข็มขัดออกในขณะที่ยังไม่ละสายตาจากใบหน้าอีกคน เขาไม่ได้คิดว่าแบคฮยอนจะอยากเอาชนะขนาดที่จะตามมาจนยอมให้ชานยอลแตะต้องร่างกายแบบนี้

ตอนนั้นคิดว่าอย่างมากคงถูกผลักออกแต่ถ้าหนักกว่านั้นคงโดนมือเรียวนี่ตบสักที

แต่แน่นอนในตอนนี้ที่อีกคนอยู่ในอ้อมแขนแล้วมีหรือที่เขาจะปล่อยให้หลุดไปอีกครั้ง คนปากแข็งที่เขาตามจีบมาเกือบปีกว่าจะได้คบกัน คนที่บอกว่ารักเขานักหนาแต่กลับทิ้งกันอย่างง่ายดายเหมือนไม่เคยรู้สึกแบบนั้น

แถมยังหลบหน้าทุกครั้งที่ชานยอลคิดจะเข้าหา

ใครกันแน่ที่ใจร้าย

แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน?

"ทำไมไม่มองล่ะ"

"ทำไมต้องมองด้วย"

"ไม่มองแล้วจะรู้เหรอว่าเค้ากำลังรู้สึกกับคุณแค่ไหน"

"ไม่อยากรู้"

"กลัวเขินแหงเลย"

ตามที่คาดพอโดนสบประมาทแบคฮยอนหันควับมาจ้องหน้าอีกคนตาเขม็ง ริมฝีปากบางเม้มแน่นเมื่อมือหนาดึงมือเขาให้สัมผัสเข้ากับท่อนกายที่ขยายใหญ่ขึ้น

ชานยอลจับมืออีกคนค่อย ๆ รูดรั้งลงตามความยาว ไม่รู้สึกอะไรกัน แค่มองตาแค่นี้ก็แก้มแดงจนอยากก้มลงไปฟัดให้ช้ำ ไม่ต้องเดาถึงตอนนี้ที่กำลังสัมผัสความเป็นชายของเขาเลย

แบคฮยอนรีบดึงมือออกไปกุมกันไว้บนแป่นอก คนตัวโตยิ้มร้ายจงใจจับส่วนปลายถูไถที่ปากทางเบา ๆ ค่อย ๆ สอดส่วนหัวเข้าไปก่อนจะดึงออกมาเหมือนแกล้งกัน

แต่พอแกล้งไปแกล้งมาคนที่ทนไม่ไหวกลับกลายเป็นตัวเองเสียอย่างนั้น

"อื้อ!"

ดันท่อนกายเข้าไปใหม่ได้เพียงแค่ครึ่งก็แทบจะขยับไม่ได้ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดถี่รัวจนคนด้านบนต้องเงยหน้าคำรามเสียงต่ำ ชานยอลดึงออกก่อนจะดันเข้าไปใหม่ทำแบบนั้นซ้ำ ๆ ให้ช่องทางคับแน่นคุ้นชินกระทั่งทั้งหมดของความเป็นชายเชื่อมต่อกับอีกคนจนมิดลำ

โน้มกายลงซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาว สูดดมกลิ่นกายหอมหวานที่กำลังมอมเมาเขา

อีกครั้ง

ชานยอลรวบร่างกายบอบบางขึ้นมากระทั่งอีกคนเปลี่ยนมานั่งคร่อมทับตักเขาโดยที่ร่างกายเรายังเชื่อมกันแนบแน่น

แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ มือเรียวข้างซ้ายเกาะไหล่แกร่งพยุงร่างกายส่วนอีกข้างทาบลงกับหน้าท้องแบบราบ ท่าทางแบบนี้ทำให้ท่อนกายอีกคนเข้าไปลึกนิ่งกว่าเดิมจนภายในสั่นไหว

"อ่ะ... อ๊า! เดี๋ยว--"

พอเห็นเขานิ่งคนใต้ร่างก็ขยับสะโพกสวนขึ้นมาเบา ๆ แค่นี้ก็สะท้านไปทั้งร่าง เสื้อที่อีกคนไม่ยอมให้ถอดหลุดลุ่ยมากองอยู่ที่ข้อศอก

ภาพตรงหน้าทำให้ชานยอลอดทนไม่ไหวที่จะรอให้อีกคนคุ้นชิน ก็เป้ากางเกงเขามันคับแน่นตั้งแต่อีกคนมองด้วยสายตาละห้อยตอนที่เรายังอยู่ในห้องน้ำที่ร้านแล้ว

“ขยับเร็ว”

จับเอวคอดบางให้ขยับขึ้นลงโดยที่ตัวเองได้แต่กัดฟันจนสันกรามนูนชัดข่มอารมณ์ไม่ให้เร่งเร้ากระแทกสวนขึ้นไปแรง ๆ อย่างที่ใจคิด แบคฮยอนหลับตาแน่นพรูลมหายใจออกมาช้า ๆ

คนตัวเล็กยอมขยับร่างกายตามที่อีกคนชักนำกระทั่งตอนนี้มีเพียงแค่แบคฮยอนที่ขย่มกายขึ้นลงเนิบนาบ ยอดอกที่ลอยเด่นล่อตาถูกจัดการด้วยลิ้นชื้นซ้ำยังดูดดึงจนทั่วแผ่นอกแดงช้ำ

ฟาดมือลงกับสะโพกแน่นด้วยความมันเขี้ยวกระแทกสะโพกสอบสวนขึ้นไปพอที่จะทำให้ร่างกายบอบบางสั่นไหว เสียงกระทบของผิวกายดังเคล้ากับเสียงครางหวาน

“อ๊ะ อ่ะ.. อ๊า!”

“อา..” ฝ่ามือใหญ่ยังคงเคล้นคลึงไปตามเนื้อกายนุ่มนิ่ม สัมผัสไปทั่วร่างเหมือนทดแทนเวลาที่ผ่านมาที่ไม่ได้สัมผัสมัน

ภายในผนังอ่อนนุ่มรัดท่อนกายแนบแน่น น้ำตาไหลเป็นสายเพราะความเสียดเสียวที่รับมือได้แค่การปล่อยเสียงครวญครางออกมา

แต่เหมือนจะไม่ได้ดั่งใจร่างบางถึงได้ถูกดันลงมานอนหงายบนโซฟาแทน เรียวขาขาวข้างหนึ่งถูกจับพาดบนบ่าแกร่งอีกข้างพาดอยู่ที่ข้อพับ บิดกายเร่าเพราะแรงเสียดจากแกนกายและผนังนุ่มที่ครูกันจนเผลอแสดงท่าทางยั่วยวนโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อ่ะ—อื้อ..”

ชานยอลโน้มกายลงมาประกบริมฝีปากตะโบมจูบจนน้ำสีใสไหลออกมาจากมุมปาก ขณะเดียวกันสะโพกสอบก็ยังคงทำงานไม่ขาดตกบกพร่อง มันทั้งร้อนแรงและหยาบโลนจนคนรองรับแทบสิ้นสติ

นี่เรียกว่าความโหยหาหรือเปล่า?

“ชะ ชานยอล.. ฮ่ะ อ๊า..” คนใต้ร่างเรียกชื่ออีกคนออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ จิกปลายกรีดลงกับต้นแขนแน่นกล้ามจนเป็นรอยเล็บยาว

ริมฝีปากที่ก่อนหน้าฉกชิงลมหายใจและลุกล้ำจนบวมช้ำกำลังยิ้มมุมปากจนหัวใจคนมองเต้นแรง เสียงครางเครือและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วห้อง ส่วนปลายแกนกายเล็กปริ่มน้ำใส

ปาร์ค ชานยอลยังคงกระแทกอย่างไม่ปราณีร่างกายเขาสักนิด ผู้ชายที่เคยอ่อนโยนเมื่อหลายปีก่อนมันตายไปแล้วหรือไง ยิ่งบอกให้ช้าลงอีกคนก็ยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

ส่วนปลายความเป็นชายกระทบกับจุดกระสันเขาไม่หยุดยิ่งจุดไหนที่ทำให้แบคฮยอนสั่นไหวหรือเสียอาการอีกคนก็จะยิ่งเล่นงานมัน เพดานสีขาวคือจุดยึดสายตาเดียวที่แบคฮยอนมองเห็น

ไม่รอให้คนตัวเล็กหลบสายตานาน ล็อคปลายคางอีกคนให้สายตาประสานกันก้มลงบดขยี้ริมฝีปากคนปากแข็งให้เข็ด สะโพกแกร่งลดจังหวะลงแต่จงใจดึงท่อนกายออกแล้วกระแทกเข้ามาแรง ๆ ที่จุดเสียวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

กระทั่งคนใต้ร่างตัวสั่นระริกหลับตาปี๋สะบัดหน้าเชิดขึ้นครางเสียงสั่นท่อนกายเล็กปลดปล่อยความน่าอายออกมาเลอะทั้งหน้าท้องตัวเองและหน้าท้องแกร่งที่บดเบียดแนบแน่น

ชานยอลปล่อยให้เขาหายใจเพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็เริ่มขยับกายอีกครั้ง

“ดะ เดี๋ยว— อ๊า”

บิดกายเร่าหนีความเป็นชายร้ายกาจที่กำลังทำให้เขาเสียศูนย์อีกครั้ง เสียงครูดของเล็บกับโซฟาดังหลอนในโสตประสาทเขาไปหมด จนแทบจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว

“ฮ่ะ.. อ๊า อ๊า!”

ดันเรียวขาทั้งสองข้างขึ้นจนชิดอกเผยให้เห็นส่วนที่เชื่อมกันชัดเจนแล้วจงใจกระแทกถี่รัวอยู่พักใหญ่กระทั่งน้ำรักฉ่ำแฉะฉีดพ่นเข้าไปในกายอีกคนทุกหยาดหยด โน้มตัวลงไปดูดดึงริมฝีปากเยลลี่ก่อนจะแลบเลียหยดน้ำใสที่เลอะมุมปาก

มือเรียวผลักอกอีกคนออกไป ชานยอลแกล้งกระทั้นเข้าหาจนได้ยินเสียงครางหวาน ถึงได้ยอมขยับออกมาแต่โดยดีเพราะสงสารเรียวขาขาวที่สั่นระริกหรอกนะ ร่างกายใหญ่โตยันเข่าให้เก็บความเป็นชายเข้าที่หากแต่ยังคงแทรกอยู่ระหว่างขาอีกคนที่กำลังพยายามจะเบียดมันเพื่อปกปิดส่วนหน้าอาย

“อาบน้ำกันดีกว่า”

“นี่! ไม่ต้องอุ้ม!”

คนตัวเล็กที่อยู่ในท่าเจ้าสาวร้องเสียงหลงรัวมือทุบแผ่นอกอีกคนเพื่อให้ปล่อย ชานยอลวางอีกคนบนเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าและคนตัวเล็กก็ยังไม่หยุดดิ้นยุกยิกจนเขาต้องรูดซิบกางเกงลงจนเห็นส่วนนั้นที่ซ่อนในอันเดอร์แวร์แล้วขู่ด้วยสายตา ก็ลองดู มันพร้อมจะตื่นทุกเมื่ออยู่แล้วถ้าอยู่กับแบคฮยอน

จะปราบพยศให้เข็ด

               

             คนตัวเล็กนิ่งไปแต่ก็ยังไม่หยุดฟึดฟัดเพราะไอ้ผู้ชายร่างยักษ์นี่ยังคงแทรกอยู่กลางหว่างขาทั้ง ๆ ที่เขายังโป๊อยู่ อีกคนไม่สะทกสะท้ายเอาแต่เท้าคางมองแล้วอมยิ้ม

“มองทำไมนักหนา”

“คุณน่ารักไง มองไม่ได้เหรอ.. ขี้หวงจัง”

“ไม่ได้!”

“คุณ”

“อะไร”

“มีแฟนรึยัง”

“พึ่งจะมาถามเหรอ ถ้าบอกว่ามีแล้วเหตุการณ์เมื่อกี้จะแก้ไขอะไรได้หรือไง”

“แสดงว่าไม่มี” พยักหน้าพอใจกับคำตอบที่รู้อยู่แล้ว เรื่องแบคฮยอนตลอดหลายปีที่ผ่านมาชานยอลรับรู้มันทั้งหมดอยู่แล้ว “เค้าก็ไม่มีนะ”

“บอกทำไม ไม่ได้ถามสักหน่อย”

“ใจคุณอยากรู้”

“มั่ว”

“โดนรู้ทันแล้วเขินอะดิ”

“ปาร์ค ชานยอล!”

“กลับมาคบกันไหม”

“...เพ้อเจ้อ” สวนกลับด้วยความรู้สึกที่สั่นไหว “แค่มีอะไรกันแค่นี้ต้องกลับไปคบด้วยรึไง”

“เค้าอยากรับผิดชอบนะ”

“ไม่ต้องมาพูดเลย” แบคฮยอนปัดมืออีกที่ยกมาจับแก้มตัวเองออก

รับผิดชอบอะไรป่านนี้

หลายปีก่อนยังทำเขานอนร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะคิดถึงอยู่เลย

“คุณไม่รักเค้าแล้วเหรอ”

“…” แบคฮยอนนิ่งไปเพราะสรรพนามคุ้นเคยที่หลอกล่อให้เขาใจอ่อน แต่แบคฮยอนจะไม่รักคนใจร้ายแล้ว ไม่รักหรอกไอ้คนที่ทำให้เขาเริ่มใหม่กับใครไม่ได้นั่นน่ะ ไม่อยากรักเลยสักนิด “...ไม่”

“แบคฮยอน”

คนตัวเล็กดันแผ่นอกอีกคนให้ถอยออกไปก่อนจะขยับลงมายืนข้างล่าง ขยับปากพูดเสียงแผ่วที่ได้ยินแค่ตัวเอง

“เค้าไม่อยากรักคุณแล้ว..”

พูดจบก็หมุนตัวเตรียมจะเดินหนีไปจากบรรยากาศที่เริ่มอึดอัดนี้เสียที แบคฮยอนไม่อยากรู้สึกอีกแล้ว เขาอ่านใจอีกคนไม่ออกหรอกว่าแค่ต้องการมาแกล้งหรืออะไร เพราะที่อยากได้ตอนนี้ก็ให้ไปหมดแล้ว

ถึงจะเอาแต่บอกตัวเองว่าอย่านะ อย่านะ.. อย่าตกหลุมรักอีกนะ.. แต่ปาร์คชานยอลก็ยังคงเป็นคนที่ทำให้เขาใจสั่นได้เสมอ ไม่ว่าจะเมื่อหลายปีที่แล้วหรือแม้แต่วินาทีนี้ก็ไม่เคยเลิกรู้สึกได้เลย

มือหนาคว้าข้อมืออีกคนดึงรั้งเข้ามาชิดแผ่นอกตวัดท่อนแขนโอบรอบเอวบางไว้แน่นสบสายตาที่สั่นไหว และสายตาจริงจังของอีกคนก็ทำให้คนในอ้อมแขนชะงักอีกครั้งแล้ว เพราะมันเหมือนกำลังบอกเป็นนัยว่า

ชานยอลจะไม่ปล่อยให้แบคฮยอนหายไปไหนอีกแล้ว


            และอีกสิ่งที่คนตรงหน้าเขาต้องรู้

ความบังเอิญในวันนี้น่ะไม่มีจริงหรอกแบคฮยอน

“ไม่รักกันจริง ๆ น่ะเหรอแบคฮยอน”

“...”

“หมายถึงเมื่อก่อนก็ไม่เคยรักเลยใช่ไหม”

“ไม่ใช่นะ! คือเค้าไม่ได้--” คนตัวเล็กโพร่งขึ้นมาก่อนจะต้องเม้มริมฝีปากแน่นเพราะเห็นรอยยิ้มร้ายที่เหมือนจะรู้ทันของอีกคน ตกหลุมผู้ชายคนนี้อีกแล้ว

“จะบอกว่าไม่ได้ไม่รักเหรอ” ชานยอลยิ้มแป้นกระชับวงแขนที่กอดอยู่แน่นขึ้น

“บอกว่าไม่รักต่างหาก!”

“ถ้าคุณยังเอาแต่พูดว่าไม่รักอีกครั้งนะ...” หรี่ตาลงมองอีกคนด้วยสายตาจริงจังแกมขู่

“ทำไม คุณจะทำอะไร”

“เค้าจะจีบคุณใหม่”

“…”

“จีบจนกว่าคุณจะพูดว่ารักเค้าเหมือนเดิม เข้าใจไหมแบคฮยอน”

(ยังไม่) END

-------------------------------------------------------------------------

TALK

อัพเดทพาร์ท 2 แล้วน้า > < ลิ้งใต้เธรดเลยค่า

ถ้าชอบก็อย่าลืมแวะมาให้กำลังไตกันได้ที #mustCByou นะค้าบ

แล้วจามากาวอีกบ่อย ๆ ;-;

CUT #อดนรล Baby , I love you : 01

Baby , I love you : 01

ชานยอลคิดว่าเขาไม่ได้คิดไปเองว่าช่วงหลังมานี้ร่างกายแบคฮยอนดึงดูดเขาจนน่ากลัว ร่างกายที่ดูอิ่มน้ำและนุ่มนิ่มไม่ว่าจะจับเมื่อไหร่ก็ทำให้เลือดลมในกายเขาสูบฉีด ไหนจะกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายอีกคนที่เอาแต่ขยับเข้าใกล้เพื่อคลอเคลียเขาทำเอาท่านประธานคิดไปไหนไม่ได้นอกจากเรื่องทะลึ่ง

ไม่เว้นแม้แต่เวลาทำงาน

หรือตอนนี้...

เสียงเฉอะแฉะจากริมฝีปากที่ปะทะกันเรียกเลือดให้มากองบนแก้มทั้งสองข้าง เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดรุกคนในอ้อมแขนจนครางอื้ออึง ร่างกายแบคฮยอนเอนลงไปตามแรงดันของคนตัวโตกระทั่งนอนราบลงบนโต๊ะ

ในทีแรกชานยอลไม่ได้คิดว่าจะทำถึงขั้นนั้นแต่เรียวนิ้วก็เกี่ยวกางเกงยางยืดของแฟนตัวเล็กลงจนหลุดจากปลายเท้า เขากำลังหยุดตัวเองไม่ได้ ให้ตาย ดวงตาละห้อยแก้มใสแดงระเรื่อกับริมฝีปากที่เจ่อเพราะโดนรังแกนี่กำลังยั่วยวนเขาชัด ๆ

ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากทั้งคู่มีเพียงร่างกายที่กำลังขยับแนบชิดกันอัตโนมัติอย่างเคยชิน ริมฝีปากที่รู้จักแบคฮยอนดีไล่พรมจูบทั่วลำคอขาว ปลดกระดุมเสื้อนอนแหวกออกทั้งสองข้างโชว์แผ่นอกและหน้าท้องขาวเนียน

ใบหน้าคมเคลื่อนลงที่ยอดอกสีสวยลอยเด่นล่อสายตาเล่นงานจนเปียกชื้นถึงได้จับเรียวขาทั้งสองข้างยกขึ้นตั้งชันเคลื่อนใบหน้าซุกใบหน้าลงกับส่วนหน้าอาย คนเด็กกว่าบิดกายเร่าหนีลิ้นชื้นแฉะที่กำลังปรนเปรอช่องทางรักสีสดอย่างเอาใจแต่คล้ายจะค่อนไปทำให้แบคฮยอนขาดใจเสียมากกว่า

“อ่ะ.. อ๊ะ!”

หนีบขาเข้าหากันแอ่นอกลอยขึ้นไม่ติดพื้นโต๊ะ สะอื้นออกมาเพราะความซ่านเสียวที่ควบคุมไม่ได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วไปหมดรวมถึงเรียวนิ้วทั้งสามที่กำลังขยับเข้าออกทำหน้าที่เพื่อให้ส่วนนั้นได้เข้าไปสัมผัสโดยเร็วที่สุด

ชานยอลใช้เกี่ยวหัวกางเกงนอนและชั้นในลงหมิ่นเหม่จนส่วนนั้นดีดผึงออกมา เจ้าของร่างเล็กหลับตาปี๋ขาสั่นระริกตอนท่อนเนื้อแข็งขืนกำลังสัมผัสที่ปากทางของเขาก่อนจะถูกดันเข้ามาช้า ๆ วงแขนเล็กกอดรัดรอบลำคอไว้แน่นเหมือนกลัวอีกคนจะหายไปไหน

เช่นเดียวกับผนังนุ่มอุ่นที่ตอดรัดแน่นจนชานยอลกายขยับลำบาก เส้นเลือดบนขมับเต้นตุ้บขบกรามข่มไฟคลุกกรุ่นที่กำลังคิดว่าอยากจะกระแทกเข้าไปแรง ๆ จะแย่ แต่ความรู้สึกของแบคฮยอนยังคงเป็นที่หนึ่ง

คนตัวเล็กหลับตาพริ้มครางหงุงหงิงดังอื้ออึงอยู่ข้างจนหูอดไม่ได้ที่จะหันไปทาบริมฝีปากแนบแน่นก่อนเสียงนั่นจะทำให้เขาหมดความอดทน

“พี่ขอขยับนะ”

เสียงแหบพร่ากระซิบบอกแล้วอีกคนก็เริ่มขยับสะโพกเนิบนาบทันที แนบเรียวขาเบียดกับสะโพกสอบ หายใจหอบกับใบหูคนตัวโตกว่าเหมือนกำลังจงใจให้อีกคนสติแตก

ในยามที่ชานยอลกระทั้นเข้าไปแบคฮยอนก็ขยับสะโพกสวนขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ริมฝีปากนุ่มนิ่มงับลงที่ใบหูคนด้านบนแลบลิ้นเล็กออกมาเลีย กรีดปลายนิ้วลงกับแผ่นหลังแข็งแกร่งในตอนที่จุดกระสันภายในกำลังถูกกระทบจนแทบทนไม่ไหว

แบคฮยอนเชิดหน้าอ้าปากครางเสียงหลง มือซุกซนบีบคลึงร่างกายนุ่มนิ่มอย่างมันมือสะกิดยอดอกที่เป็นจุดอ่อนอีกคนซ้ำ ๆ เหงื่อผุดซึมทั่วร่างจนกายร้อนผ่าวกลิ่นกายกันและกันชวนหลงไหลจนคิดว่าจะผละออกจากกันไม่ได้

สองร่างกายบดเบียดเข้าหากันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพในสมองขาวโพลนกระทั่งถึงจุดที่คล้ายกับมีพลุถูกจุดขึ้นในความขาวโพลนนั้น แบคฮยอนสั่นระริกไปทั้งร่างในระรอกสุดท้าย และชานยอลก็จงใจรีดน้ำรักเข้าไปในร่างกายอีกคนโดยไม่คิดจะป้องกัน ‘เหมือนกับทุกครั้ง’ ที่ผ่านมา

“อ๊ะ อ๊า!” เสียงใสขาดห้วงหลับตาพริ้มหอบจนแผ่นอกกระเพื้อมขึ้นลง

         ก้มลงพรมจูบใบหน้าใสที่พราวไปด้วยหยาดเหงื่อ ค่อย ๆ ถอนท่อนกายออกมาแล้วช้อนร่างกายอ่อนปวกเปียกขึ้นกับแผ่นอก คนตัวเล็กขยับวงแขนกอดรอบคอซุกใบหน้าลงกับลาดไหล่กว้างสูดดมกลิ่นตัวพี่ชานยอลอย่างหลงใหล

         กลิ่นที่แบคฮยอนกำลังจะขาดไม่ได้ ไม่รู้ทำไม…

TALK

เอาล่ะ เปิดตอนด้วยคัทเล็ก ๆ คนบาปที่แท้ ;-;

อ่านจบแล้วอย่าลืมแวะมาให้กำลังจุยกันโด้ยนะคะ

ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยค่ะสำหรับการตอบรับที่ดีเสมอมา โป้งชี้ก้อยนะ

#อดนรล