CHAPTER 20
THE ONE AND ONLY
แบคฮยอนหัวเราะคิกคักหดคอลงหนีริมฝีปากกับตอหนวดที่กำลังไล่ฟัดบริเวณลำคอ
พอพี่ชานยอลแกล้งงับผิวเนื้อทีก็สะดุ้งทีจนขนลุกซู่
มือหนาทั้งสองข้างจงใจไล่จี้เอวจนคนใต้ร่างเริ่มดิ้น
หลังจากโดนอุ้มพาดบ่าเข้ามาในห้องนอนเด็กน้อยก็เข้าใจเพียงว่าพี่ชานยอลแค่มันเขี้ยวจนแกล้งเอาคืนที่แบคฮยอนกัดอีกคนก่อน
โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าหมาป่ากำลังจะกินแกะแล้ว...
เสียงหัวเราะกลายเป็นเสียงครางอื้ออึงเมื่อริมฝีปากแสนซนที่ก่อนหน้าแกล้งงับให้จักจี้แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นปลายลิ้นร้อนลากวนให้ขนลุกซู่
เด็กน้อยกำมือกับเสื้อบนบ่ากว้างหดคอหนีสัมผัสแห่งลางอันตราย
พอยิ่งตระหนกยิ่งขยับหนีก็เหมือนลุกปลุกสัญชาตญาณที่ชานยอลยิ่งขึ้นอีกคนถึงได้สอดมือเข้ามาใต้สาปเสื้อเล่นงานตุ่มไตเม็ดเล็กบนแผ่นอก
เสื้อแบคฮยอนดูจะเป็นปัญหาถึงได้โดนถลกขึ้นมสกองไว้บนแผ่นอก
โชว์แผ่นอกและยอดที่ชูชันอย่างหน้าไม่อายแผ่นอกกระเพื้อมหอบยอดอกสีเชอร์รี่ตัดกับผิวขาวจัดหลอกล่อให้ชานยอลเคลื่อนหน้าลงต่ำก่อนจะครอบครองแผ่นอกนั่น
“อื้อ.. อ๊ะ!!” แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นเผยอปากหอบสลับกับร้องห้าม “พ--พี่ชานยอล
ไม่ได้ อึก.. ที่นี่ไม่ได้..”
มือที่วางอยู่บนเอวคอดเลื่อนต่ำลงมาบีบคลึงสะโพกแน่นด้วยความมันเขี้ยว
เด็กน้อยที่ทำได้แค่เชิดหน้าครางเสียงแผ่วหุบขาฉับแทบไม่ทันเมื่อกางเกงถูกร่นลงจนถึงข้อเท้าจนความเย็นประทะกับหน้าขาวาบ
“ทำไมไม่ได้ครับเด็กดี?” เจ้าของเสียงทุ้มก้มลงกระซิบชิดใบหู
พี่ชานยอลเอาคำพูดกับน้ำเสียงแบบนี้มาหลอกล่อแบคฮยอนอีกแล้ว...
“ระ--เราไม่คุ้น
คือเรา...” เด็กน้อยแสดงท่าทีกังวลผ่านสีหน้าและดวงตาถึงแบคฮยอนจะชอบที่นี่มาก
ๆ และก็รับรู้แล้วว่าต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่นี่พึ่งเป็นวันแรกที่เขามาเห็นไง
ไหนจะคุณจงอินที่พึ่งออกไปเอง...
“ที่นี่มีแค่พี่กับแบคฮยอน
บ้านของเราไงครับ...” ก้มลงกดจมูกหอบขมับชื้นเหงื่อฟอดใหญ่ “ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย”
เรียวขาถูกแยกออกจากกันก่อนอีกคนจะแทรกร่างกายใหญ่โตเข้ามาตรงกลางระหว่างขา
เสื้อเชิ้ตค่อย ๆ ถูกปลดกระดุมออกจนหมดก่อนจะไหลออกจากร่างกายกำยำช้า ๆ
เหมือนกำลังทรมานเด็กน้อยที่นอนตาปรือมองอยู่
เหมือนพี่ชานยอลเริ่มทำทุกอย่างอย่างอ่อนโยนเพื่อให้แบคฮยอนตายใจแล้วสุดท้ายหมาป่าก็ก้มลงปล้นจูบลูกแกะเหมือนจะกลืนกินเข้าไปให้หมดทั้งร่างกายนี้
พรากลมหายใจจนพอใจ
ริมฝีปากที่รู้จักร่างกายแบคฮยอนดีที่สุดเลื่อนลงมาด้านล่างคนใต้ร่างหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำพยายามจะดันใบหน้าคมให้ขยับออกไปจากส่วนน่าอายแต่พอโดนเล่นงานจนอ่อนแรงสู้ไม่ไหวก็ทำได้เพียงส่งเสียงครางอื้ออึงประท้วง
เข็มขัดราคาแพงถูกดึงออกจากกางเกงอย่างไม่ใยดีตามด้วยอันเดอร์แวร์สีเข้มที่ถูกร่นลงจนเผยให้เห็นท่อนเนื้อขนาดใหญ่ที่พร้อมใช้งาน
ชานยอลกัดกรามพ่นลมหายใจออกมาอย่างหมดความอดทน
หลังจากที่ต้องข่มไฟอารมณ์ไม่ให้เผลอตะครุบลูกแกะรุนแรงจนเกิดการบาดเจ็บ
เด็กน้อยอึกอักปรือตามองกระทั่งร่างทั้งคู่ค่อย
ๆ ขยับเข้ามาประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน
“อึ้ก... อ๊ะ อ๊า!”
ความจุกแน่นจากส่วนแข็งขืนที่ขยับเข้าไปกระทบโดนจุดกระสันภายในทำหยดน้ำสีใสไหลออกจากหางตาแบคฮยอนกัดริมฝีปากแน่นพยายามผ่อนคลายร่างกายตามที่เสียงแหบพร่ากำลังกระซิบบอกอยู่ข้างหู
หลับตาลงรับสัมผัสและความรู้สึกของอีกคนที่กำลังชักนำ
คนโตกว่าจูบขมับขื้นเหงื่อก่อนจะช้อนร่างกายอ่อนปวกเปียกขึ้นมาสลับนั่งบนตักแทน
แบคฮยอนลืมตาโพรงเผยอปากหอบซบหน้าลงกับไหล่แกร่งอย่างหาที่พึ่งมือเรียวเลื่อนไปจับหน้าท้องตัวเองที่เกร็งไปหมดเพราะความคับแน่น
เชยปลายคางคนอ่อนแรงให้หันมามองพอได้สบตาใบหน้าของทั้งคู่ก็เคลื่อนเข้าหากันโดยอัตโนมัติสำหรับชานยอลคงเป็นจูบที่เพิ่มพลังแต่กับแบคฮยอนไม่รู้ว่านี่คือจูบสูบพลังหรือเปล่าเด็กน้อยของเขาถึงได้อ่อยปวกเปียกน่ารังแกแบบนี้
มือหนาจับอยู่ที่เอวคอดบางค่อย ๆ
พาแบคฮยอนเรียนรู้การเอาใจเป็นครั้งที่สอง
แม้ตัวเองจะโดนเจ้าของตักแกร่งแกล้งกระทั้นสวนขึ้นมาจนแทบหมดแรงแต่เด็กน้อยที่ขยันอยากจะเอาใจพี่ชานยอลก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ดวงตาทั้งสองจ้องกันไม่วางก่อนทั้งคู่จะเคลื่อนใบหน้าเข้าหากันอีกครั้งและอีกครั้ง
ท่อนแขนเล็กเลื่อนไปโอบรอบลำคอปล่อยให้ร่างกายขยับไปตามความรู้สึกอย่างที่ควรจะเป็น...
TALK
ในส่วนของเอ็นซีตามที่เราบอกเลยคือตอนแรกคิดว่าจะไม่มี
แต่ก็อยากมีของขวัญส่งท้ายให้กำไลคนอ่าน แม้น้อนต้นอ่อนจะแสนเปลืองตัว
แต่สุดท้ายเราก็อยากคงความน่ารักของน้องไว้อยู่เลยเอาพอกรุบกริบหอมปากหอมคอเนอะ
ไว้ไปแซ่บกับพี่ชานยอลวัย 35-40 อัพในตอนพิเศษกันแทนเนอะ คึคึ
- อย่าลืมกลับไปอ่านที่บทความต่อเน้อ -
** แจ้งเรื่องพรีออเดอร์นะค้าบ **
เหลือเวลาอีก 8 วันนะจะปิดพรีแล้วน้า
ถ้าปิดพรีแล้วเราจะมาแจ้งเรื่องตัวเล่มเป็นระยะนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่สนับสนุนและอุดหนุนน้อนต้นอ่อนนะค้าบ รักมากๆๆ ;-;
