[SF] - turn off the lights. : 05

turn off the lights.
part : 05

“ถ้าเค้าอ้อนอีกคุณจะทำไมล่ะ”

ชานยอลยันข้อศอกขึ้นมาคร่อมเหนือร่างอีกคนดี ๆ จรดหน้าผากลงกับคนใต้ร่างแตะปลายจมูกลงที่ส่วนเดียวกันก่อนจะเกลี่ยเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ริมฝีปากสีเชอร์รี่นั่นถูกงับด้วยฟันซี่เล็กของเจ้าตัวหลังพูดประโยคระเบิดสติเขาจบ

“ก็ถ้ายังไม่หยุด.. เดี๋ยวคุณก็รู้”

เจ้าของร่างสูงเลิกคิ้วสบตากับคนใต้ร่างสายตาดูจริงจังกับสิ่งที่พูด แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างเลื่อนวงแขนเล็กขึ้นโอบรอบคอแกร่งอย่างจงใจ

“งั้นอ้อนเยอะ ๆ เลยดีไหมนะ”

ปาร์ค ชานยอลขมวดคิ้วก่อนเพราะคิดว่าการกระทำของตัวเองเมื่อครู่จะทำให้แบคฮยอนผลักออกหรือบ่นจนเขาขำไม่ใช่การที่เจ้าตัวจะยั่วซ้ำจนเขาเองเสียอาการแบบนี้

พอเห็นว่าชานยอลนิ่งไปครู่ใหญ่เพราะมึนงงเจ้าของเสียงใสหัวเราะคิกคักก่อนจะยื่นหน้าขึ้นจุ๊บปลายจมูกอีกคน คนตัวโตกว่าเบิกตาขึ้นเพราะตอนนี้เขาปรับอารมณ์ไม่ทันแบคฮยอนสักอย่าง

“ล้อเล่นเหรอ” ถามอย่างไม่แน่ใจ แบคฮยอนเม้มริมฝีปากแน่นแล้วส่ายหน้าไปมา

“เค้าไม่ให้คุณหยุดแล้ว...” โน้มตัวไปกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูอีกคน

หลังจบประโยคชานยอลเลียริมฝีปากที่แห้งผาก มองดวงหน้าใสที่แดงระเรื่อเพราะเขินอายกับการกระทำของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ปลายจมูกโด่งแตะลงที่ผิวแก้มก่อนจะเลื่อนไปที่ลำคอขาว

“ดะ เดี๋ยว” มือเรียวสวยดันไหล่แกร่งเบา ๆ

“คุณใจร้ายว่ะ จะเล่นแบบนี้แล้วปล่อยให้ค้างเติ่งอีกแล้วเหรอ”

แบคฮยอนหลุดหัวเราะเสียงกระเง้ากระงอดของคนตัวโตที่ซุกใบหน้าอยู่กับซอกคอ ถ้าตอนนี้ยืนอยู่ชานยอลคงกระทืบเท้าปึงปังเป็นเด็ก ๆ ให้เห็นไปแล้ว

“คือ.. ขออาบน้ำก่อน”

“โหหหหห ไม่ทันแล้วไม่ต้องอาบ ตัวคุณหอมจะแย่แล้วเนี่ย” ชายหนุ่มที่โดนแกล้งให้อารมณ์ค้างเติ่ง

“แล้วถ้าเค้าบอกว่าให้อาบพร้อมกันอะ”

*

พรึ่บ

เจ้าของร่างเล็กส่งเสียงอื้ออึงในลำคอขณะที่มือก็ยังคอยดันไหล่แกร่งให้ถอยออกไปก่อนริมฝีปากหยักจูบจู่โจมทันทีหลังจากที่อุ้มแบคฮยอนเข้ามาให้ห้องน้ำได้ เสื้อผ้าชานยอลที่เขายืมมาใส่ค่อย ๆ ถูกปลดออกโดยเจ้าของมันอย่างร้อนใจ

ใบหน้าคมซุกไซร้ลงกับลำคอระหงส์ลากเรียวลิ้นชื้นผ่านอย่างหลงใหล เสียงหอบหายใจดังเคล้ากับเสียงน้ำในฝักบัวที่ตกกระทบพื้น ร่างกายขาวบางลื่นมือขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อเจอน้ำไหลผ่านคนตัวเล็กขนลุกซู่เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสของมืออุ่น ๆ ที่ไล้สัมผัสไปทุกส่วนของร่างกาย

ร่างกายที่รู้จักกันดีบดเบียดเข้าหากันไม่หยุดอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นมาในตอนนี้พุ่งสูงจนชานยอลแทบจะทดรอไม่ไหวแม้แต่นาทีเดียว ชานยอลไล่ขบเม้มผิวกายนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว

ร่างผอมบางเซไปชนกับกำแพงมือซ้ายยันกำแพงเพื่อพยังร่างกายส่วนอีกข้างดันไหล่แกร่งที่ค่อยไล่ต่ำลงไปจนถึงจุดอ่อนไหว แบคฮยอนอึกอักมองท่อนบนอีกคนที่เปลือยเปล่ามาตั้งแต่ต้นก่อนจะต้องเชิดหน้าขึ้นเพราะโพรงปากอุ่นครอบครองส่วนอ่อนไหวเขาทันที

เสียงหวานครางสั่นพยายามจะดันอีกคนออกแต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ท่อนกายน่ารักกำลังถูกเล่นงานชานยอลรู้ดีว่าจุดไหนที่ทำให้แบคฮยอนหมดแรงได้ถึงได้แกล้งจนเรียวขาขาวสั่นระริกพยังตัวเองไม่อยู่

“อ๊า... ยะ อย่า”

ร่างเล็กเอี้ยวหน้าดิ้นหนีมือหนาที่ล็อคสะโพกเขาไว้แน่นหลังจับหันหลังในท่าทางน่าอายได้สะโพกกลมถูกดึงให้โก่งโค้ง แบคฮยอนซบแก้มลงกับผนังห้องน้ำหายใจหอบแรงเรียวลิ้นชื้นกำลังเล่นงานปากทางสีสดโดยไม่ได้ฟังคนที่ร่างกายกำลังสั่นระริกเลย

มือหนาสองข้างขยำก้นแน่นกะให้หายมันเขี้ยว เสียงเฉอะแฉะน่าอายดังเป็นระยะ

ชานยอลผละใบหน้าออกมาเลียริมฝีปากแล้วยิ้มอย่างพอใจและแบคฮยอนยังไม่ทันจะได้หายใจสะดวกดีเรียวนิ้วยาวก็บุกรุกช่องทางสีสวยขยับเนิบนาบอยู่ในทีให้เขาตายใจก่อนจะเร่งเร้าจังหวะเข้าออก กระแสน้ำที่ยังคงไหลผ่านร่างกายนั่นยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งทะยาน

“อ๊า! อ๊ะ อ๊ะ!”

จิกปลายนิ้วลงกับผนังปูนในตอนที่อีกคนยังคงแกล้งขยับกระแทกเข้ามาเร็ว ๆ มือหนาอีกข้างเอื้อมมาแตะส่วนอ่อนไหวเพียงแค่นั้นร่างผอมบางก็สั่นระริกไปทั้งร่าง แบคฮยอนหลับตาปี๋แสงไฟหลากสีประกฎในภาพขาวโพลนเมื่อถึงจุดหมาย

คนตัวสูงขยับเข้ามาจนแผ่นอกแกร่งแนบไปกับแผ่นหลังสั่นเทา โอบรอบเอวคอดช่วยพยุงไม่ให้คนตัวเล็กล้มแหมะลงไปสะก่อน ก้มลงพรบจูบลาดไหล่ขาวเนียนแบคฮยอนแอบได้ยินเสียงหัวเราะอย่างพอใจในลำคออีกคนจนอยากหันไปทุบเพียงแต่ว่าตอนนี้ไม่มีแม้แต่แรงจะพยุงตัวเอง

ท่อนกายแข็งขืนถูไถเบา ๆ ไปกับร่องสะโพกกัดฟันกรอดจนกรามนูนเป็นสัน ชานยอลแทบจะทนไม่ไหวแต่ก็ยังอยากแกล้งคนปากแข็งอยู่

“อื้อ ดะ เดี๋ยว—”

ขาเรียวที่สั่นระริกอยู่แทบพับลงถ้าไม่ได้อีกคนพยุงไว้ ท่อนกายนั่นแตะลงที่ปากทางก่อนจะดันจนส่วนหัวเข้ามาได้คนควบคุมดึงออกแล้วดันเข้าไปใหม่ที่ช่องทางคับแน่นซ้ำ ๆ กระทั่งเข้าไปได้ถึงครึ่งลำ

เสียงครางอื้ออึงบวกกับเสียงคำรามในลำคอฟังดูน่าขนลุก

“อา.. แน่นเป็นบ้า..” ชานยอลดันท่อนเนื้อเข้าไปได้จนสุด ซุกใบหน้าลงกับซอกคอคนตัวเล็กสูดดมกลิ่นกายอีกคนซ้ำ ๆ

แบคฮยอนเลื่อนมือมาจับท่อนแขนแข็งแกร่งที่โอบรอบเอว เอียงหน้าหันมารับจูบหวาน ๆ ที่ชานยอลตั้งใจป้อนให้ร่างกายค่อย ๆ โยกไหวไปตามการควบคุมของอีกคน

เสียงครางเคล้าไปกับเสียงน้ำที่ไหลกระทบพื้น เรียวขาสั่นระริกพยุงร่างกายแทบไม่อยู่

“ไม่ไหว.. อ๊ะ.. ยืนไม่ไหวแล้ว.. อ๊า!”

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นครางเสียงหลงชานยอลถอนกายออกอย่างรวดเร็วอุ้มคนตัวเล็กเข้าเอวก่อนท่อนเนื้อที่ทำแบคฮยอนเสียอาการจะถูกดันเข้าไปที่เดิม

แขนแกร่งช้อนใต้ข้อพับขาอีกคนไว้ในขณะที่สะโพกก็ยังคงขยับอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ท่อนแขนเล็กตวัดกอดรอบคออีกคนแน่นเชิดหน้าขึ้นครางเป็นระยะ ปล่อยให้ร่างกายสั่นไหวไปตามแรงที่อีกคนเป็นคนชักนำ

“อื้อออ..” ริมฝีปากสีเชอร์รี่ถูกงับจบเจ็บตึงเพราะแรงกระทบตอนที่ชานยอลเดินแล้วส่วนนั้นก็กระทั้งเข้ามาจนสุด

ร่าเงล็กถูกวางลงบนเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้า คนตัวโตกว่าโน้มตัวลงไปงับผิวเนื้อเนียนบนลำคอไล่ขึ้นมาฟัดพวงแก้มสีระเรื่อก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากจิ้มลิ้ม จูบดูดดื่มแห่งความโหยหาดูเหมือนจะไม่มีใครยอมให้ใครเลย

ดึงสะโพกแน่นเข้ามาใกล้ก่อนจะเบียดแล้วกระแทกความเป็นชายเข้าไปในจังหวะถี่กระชั้น ย้ำในจุดที่ทำให้แบคฮยอนตัวสั่นเครือได้ยิ่งอีกคนแสดงอาการมากแค่ไหนชานยอลก็ยิ่งได้ใจกระทั่งคนตัวเล็กเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว

“อ่ะ.. อ่ะ อ๊า”

สะบัดใบหน้าออกมาครางเสียงสั่นมือที่จับท่อนแขนอีกคนอยู่บีบแน่น เรียวขาที่ถูกจับแยกออกจากกันพยายามจะหนีบเข้ามาด้วยความซ่านเสียว ดวงตาเรียวรีปรือจนแทบลืมไม่ขึ้นริมฝีปากเผยอสูดลมหายใจเข้าปอด

แผ่นอกกระเพื่อมหอบบดเบียดสะโพกกลมเข้าหาความแข็งขืนที่กำลังอัดกระแทกเข้ามาอย่างลืมตัว

“อ๊ะ ไม่.. อ๊า อ๊า!!”

ใบหน้าหวานเหยเกหอบหายใจแรงจนน่าสงสารเห็นภาพจุดหลากสีที่ถูกจุดขึ้นภาพภาพสมองขาวโพลน แกนกายเล็กปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องพอ ๆ กับความเป็นชายอีกคนที่ฉีดพ่นทุกหยาดหยดเข้าไปข้างใน

ครางเสียงพร่าจนคนฟังหน้าเห่อร้อนชานยอลกระตุกกายปลดปล่อยเข้าไปภายในอีกหลายระรอกริมฝีปากทั้งสองคู่ดึงดูดเข้าหากันอัตโนมัติสอดลิ้นชื้นเข้าไปและตักตวกความหวานและความรู้สึกของกันและกันจนกว่าจะพอใจ…

แบคฮยอนอึกอักเพราะเจ้าของร่างกายเปลือยเปล่ากำลังเช็ดตัวให้เขาหลังอุ้มออกมาจากห้องน้ำแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมไปใส่เสื้อผ้าเสียที ร่างเล็กจ้อยรีบหลับตาปี๋เพราะไอ้บ้าที่ล่อนจ้อยลุกขึ้นยืนตรงหน้าเขาที่นั่งอยู่ขอบเตียง

“ไม่ใส่เสื้อผ้าอะ”

“คุณก็ไม่ใส่” ก็ถึงแบคฮยอนจะยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแต่อย่างน้อยก็ยังถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวอยู่ไง! คนตัวเล็กขยับหนีจากภาพล่อแหลมที่ชี้หน้าเขาอยู่ “จะไปไหน”

“ไปใส่เสื้อผ้า”

“ใครบอกจะให้ใส่”

“เอ้ะ! ดะ เดี๋ยว!” คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเพราะถูกดันจนหงายลงมานอนแผ่กับผืนเตียงเรียวขาทั้งสองข้างถูกจับแยกแบบไม่ได้ให้ตั้งตัว ร่างกายใหญ่โตขยับเข้ามาแทรกระหว่างขาก่อนจะยิ้มเผล่ สะโพกอวบถูกดึงเข้ามาจนแนบกับส่วนนั้น “คุณ!”

“นิดนึง” ยังไม่ทันได้เข้าใจว่านิดนึงของชานยอลคืออะไรท่อนกายที่พึ่งจะทำแบคฮยอนหมดแรงก็กำลังถูกดันเข้ามาในช่องทางที่รู้จักกันดีเสียแล้ว

“ชะ ชานยอล— อ๊ะ!”

สองมือจิกลงกับที่ผ้าปูที่นอนจนยับย่นมองหน้าคาดโทษไอ้บ้าที่หลอกล่อเขาด้วยการเช็ดตัวให้แล้วคิดไปเองว่าจะได้พักที่แท้ก็แค่กลัวเตียงจะเปียก โมโหเสร็จก็ยกกำปั้นไปทุบแผ่นอกที่โน้มลงมาหา

“อยากได้ยินอันนี้แหละ”

แต่ไม่ได้สะเทือนคนเจ้าเล่ห์สักนิดชานยอลรวบมือซน ๆ ทั้งสองข้างไว้กับอก ใบหน้าคมยกยิ้มไล่จูบซับไปทั่วใบหน้า ลำคอ ไม่เว้นแม้แต่ยอดอกสีสวยที่กำลังลอยเด่นล่อตาลิ้นชื้นแฉะตวัดเลียจนชุ่มน้ำ

แบคฮยอนครางฮือกับจังหวะเนิบนาบแต่หนักแน่นแผ่นอกแอ่นขึ้นไม่ติดเตียงสะโพกบิดเร่าทุกครั้งที่อีกคนจงใจกระแทกเข้ามาให้กระทบจุดกระสัน ชานยอลค่อยขยับเอวถี่ขึ้นแต่ก็ผ่อนลงจนแบคฮยอนจับทางไม่ถูก

“แบคฮยอน”

“อื้อ..” ชานยอลไม่แน่ใจว่าอีกคนส่งเสียงออกมาแบบนั้นเพราะตอบรับหรือเพราะท่อนกายที่กำลังบดเบียดกับผนังอ่อนนุ่มภายในจนขนกายลุกซู่

“ขอดูหน้าหน่อยเร็ว”

ปาร์คชานยอลกำลังบอกคนที่เบนหน้าแดง ๆ หลบไปซบหมอนมากกว่าจะหันมามองหน้าเขา ฟันซี่เล็กขบงับริมฝีปากไว้จนแน่นตึงคนตัวเล็กส่ายหัวดุ๊กดิ๊กปฏิเสธ ด้วยความคิดเองเออเองว่าถ้าหันไปชานยอลต้องยิ้มล้อที่เขาหมดสภาพหรือไม่ก็หาเรื่องทำให้อายจนอยู่ไม่ถูกแน่ ๆ

“ถ้าคุณไม่หันมามอง เค้าจะขอเป็นแฟนยังไงดีล่ะ...”

สิ้นประโยคสะโพกสอบก็ค่อย ๆ ผ่อนแรงเป็นเนิบนาบ แบคฮยอนหันควับมามองมือสองข้างที่เคยถูกรวบไว้ตอนนี้กำลังปิดอยู่ที่ปากดวงตาเบิกกว้างขึ้นจนน่าเอ็นดูปนขำ และถ้าคนตัวเล็กไม่เอามือปิดปากไว้ชานยอลคงได้เห็นปากเล็ก ๆ อ้าหวออีกแน่

“อะ อะไรนะ...”

“เค้ากำลังขอคุณเป็นแฟน”

“…”

“เป็นแฟนกันได้รึยังครับ”

แบคฮยอนกำลังสับสนว่าควรจะรู้สึกอะไร ควรจะเขินหรือตื่นเต้นเพราะประโยคเมื่อครู่หรือควรจะโฟกัสกับสภาพเราทั้งคู่ตอนนี้ก่อน เพราะตอนนี้ไอ้บ้าชานยอลยังไม่ยอมหยุดขยับสะโพกเลย!

“มะ มาขออะไรตอนนี้ ไอ้บ้านี่”

“คุณอย่าพึ่งสนใจอย่างอื่นดิ สนใจเค้าก่อน”

คนตัวเล็กหอบน้อย ๆ ทั้งอารมณ์ที่มีทั้งโมโหไอ้บ้าที่กำลังบอกให้เขาเลิกสนใจอย่างอื่นทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นของเรายังเชื่อมกันอยู่แบบนี้ แต่เหมือนทุกอย่างจะเป็นแผนคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่แรกนั่นแหละพอแบคฮยอนเบะใส่เจ้าตัวถึงได้อมยิ้มพอใจก่อนจะเริ่มขยับสะโพกในจังหวะถี่กระชั้นขึ้นอีกครั้ง

“อ่ะ อ๊า!” แบคฮยอนตะปบปากไม่ทันเมื่อเผลอร้องเสียงหลงหลังจุดกระสันโดนกระทบซ้ำ ๆ จนร่างกายบิดเร่า

ผู้ชายร้ายกาจเลิกเล่นพิเรนทร์แต่พอหันมาจริงจังกับร่างกายผอมบางตรงหน้าก็ทำเอาแบคฮยอนเสียศูนย์ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก เรียวขาข้างซ้ายถูกยกขึ้นพาดบ่าท่อนแขนแกร่งอีกข้างช้อนใต้ข้อพับขาก่อนจะเริ่มบรรเลงจังหวะถี่กระชั้น เสียงทุ้มต่ำคำราม ตามท่อนแขน ลำคอ และหน้าท้องแน่นกล้ามต่างมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้น

ฮอตเป็นบ้า

“ชานยอล.. อ่ะ ไม่.. บะ เบาหน่อย.. อ๊ะ”

คนถูกควบคุมแอ่นอกจนลอยบิดเอวกระทั่งกลายเป็นตะแครงข้างไปกอดหมอนไว้แน่นปลายนิ้วที่จิกปลอกหมอนอยู่แทบจะทะลุได้อยู่แล้ว ร่างกายโยกไหวเป็นจังหวะที่อีกคนชักนำเสียงครางคละเคล้ากับเสียงกระทบกันระหว่างหน้าขาและสะโพกแน่น

ชานยอลล็อคเอวคอดไว้แน่นบดเบียดท่อนกายในจังหวะหนักแน่นหมุนควงหาจุดที่ทำให้แบคฮยอนตัวสั่นระริกหรือหลุดร้องเสียงแหลมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อ๊ะ อ๊า!.. มัน...”

สะโพกกลมพยายามจะบิดหนีเมื่อรู้สึกจุกแน่นไปทั่วท้องน้อยเรียวนิ้วสวยกรีดลงกับแผ่นหลังแข็งแรงเป็นทางยาว ริมฝีปากที่เผยอครางถูกคนด้านบนเอียงหน้าบดขยี้กลีบปากจนบวมเจ่อ

เพียงครู่ก็เลื่อนลงมาจัดการยอดอกสีสวย วงแขนเล็กเปลี่ยนมาเป็นโอบรอบคอตัวสูงใหญ่ที่คร่อมทับเขาจนมิดเพราะขนาดร่างกายที่ต่างกัน ปาร์ค ชานยอลกัดกรามจนนูนเป็นสันเมื่อความกระสันพุ่งสูง เสียงหอบหายใจจากทั้งสองร่างสะท้านไปทั่วห้อง

“อ๊า อ๊า!!”

แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นครางสุดเสียงหลับตาปี๋ก่อนจะสะอื้นหลังจากนั้นภาพพุหลากสีถูกจุดขึ้นในสมองขาวโพลนอีกครั้ง ชานยอลยังคงกระทั้นกายเข้ามาหนัก ๆ ในจุดที่พอใจก่อนจะปลดปล่อยเข้ามาตามหลังเขาเพียงครู่เดียว

“อา... แบคฮยอน..”

แบคฮยอนหน้าเห่อร้อนหลังได้ยินเสียงอีกคนเรียกชื่อในเวลาแบบนี้เสียงแหบพร่าคำรามอยู่ใกล้หูก้มลงมาจูบอย่างตระกรุมตะกรามใช้ลิ้นชื้นเปิดปากแบคฮยอนกระทั่งสามารถดูดดุนลิ้นเล็กเข้าปากได้ ร่างใหญ่โตจะค่อย ๆ เอนกายทับและซบลงกับแผ่กอกบอบบางชานยอลจับมือเรียวสวยที่วางอยู่บนไหล่มาหอมซ้ำ ๆ

“เป็นแฟนกัน”

พอหายเหนื่อยได้ไอ้คนพิเรนทร์ก็รีบเค้นเอาคำตอบทันที

“ไม่ตอบหรอก คุณแกล้งเค้า!” ดวงตาเรียวรีหลุบต่ำลงหนีจากสายตาอีกคน “ใครเขาบ้าบอมาขอเป็นแฟนในเวลาแบบนั้นกัน”

“ก็ตอนนั้นคุณอะเชื่องที่สุดแล้ว คิดว่าขออะไรก็ต้องได้อะ” คนตัวโตพูดเสียงอ้อมแอ้มเลียนแบบคนตัวเล็กถูไถหัวลงกับแผ่นอกกะจะทำตัวน่ารักให้แบคฮยอนสงสารเสียหน่อย

“บ้าบอ!”

“ยังไม่พร้อมใช่ไหมล่ะ จริง ๆ เค้ารอได้ แต่เมื่อกี๊อยากแกล้งเฉย ๆ” แบคฮยอนถลึงตามองคนที่เผยไต๋ออกมาแล้วหลังจากนั้นก็เคาะหัวเป็นรางวัลไปอีกหลายทีให้หายหมั่นไส้

“ก็ยอมขนาดนี้แล้วอะ”

“หือ เมื่อกี๊คุณบอกว่า...”

“ก็บอกว่ายอมขนาดนี้แล้วยังจะถามอีก! ---อ๊ะ อื้อ...” แบคฮยอนคิดว่าจะพูดแล้วหันหน้าหลบความอายแต่กลายเป็นขยับแรงไปไอ้ส่วนนั้นที่ชานยอลยังไม่ยอมเอาออกเลยสะเทือนภายในจนตัวอ่อนยวบ “ชานยอล.. เอาออก..”

ชายหนุ่มเบิกตากว้างรีบชักท่อนกายออกมาเพราะยังคงตื่นเต้นกับเขาตอบ นาทีนี้แบคฮยอนสั่งให้ทำอะไรก็จะทำตามทั้งหมดเลย หากแต่ยังคงเข้าเข้าบดเบียดกายอยู่แถวนั้นเพื่อรอคำตอบ

“แปลว่าตกลงเหรอ”

“อื้อ”

“เป็นแฟนกัน”

“อื้อ!”

“เราเป็นแฟนกัน?”

“อื้อ!!”

*

กลับไปเจอกันที่บทความนะค้าบ

#mustCByou

*